Lost in Transition - part 2

Се појавија летоска.

Бев позитивно изненаден од нивната појава, како и од нивната храброст и досетливост при изнаоѓањето на нивниот пат до заработката, преведена во"парче леб". Се стационираа на улица Македонија, измешани помеѓу огромната маса на минувачи, во гужвата од млади дотерани девојки и момци кои што итаа кон кафиќите со цел да најдат место за седење на оваа fancy улица.

Лето пројде, зима дојде.

Тие се сеуште тука. На истата улица, чекајќи некој да застане и да купи од нив. Измрзнати на студот, тие рипкаат во место со надеж дека ќе се загреат. Им пречи зимата, но тоа е, сега за сега немаат друг извор на егзистенција.

Да скратам. Станува збор за моите омилени продавачи на двд дискови, кои што истите ги продаваат на обични картонски кутии. Тоа се моите наредни херои на транзицијата. Од многу страни (власта како и разните Microsoft, Sony, Columbia pictures, Universal pictures и на нив слични) жигосани како пирати, како уништувачи на домашната економија, како грабачи на малиот и крваво заработен профит на погоре наведените фирми.

Но, да ве прашам. Дали ова ви личи на пират ?



Или ова?



Јас на ниедна слика не видов гаден чичко, со дрвена нога, со кука наместо десната шака и со превез на левото око. Не! Јас видов, само обични луѓе кои што пробуваат да заработат и да преживеат.

А кога сум веќе тука , на темата за пиратеријата, не дека имам нешто против оригиналите, но се додека едно двд оригинал чини 25 евра, ќе ја поддржувам пиратеријата. Наместо, оригиналите да ги лиценцираат и нивните цени да ги локализираат (според локалниот стандард), светската индустрија ги продава насекаде по иста цена.

А дека, цената од 100 денари за едно двд одговара на македонскиот стандард говори и следната ситуација фатена од мојот објектив:




Толку за сега. Поздрав до следното дружење со обичните херои.