Нема потреба од повеќе зборови. Само слушајте, гледајте и уживајте.
Јано мори, Јано леле, севдалино,
моја росна, Јано мори, детелино.
Ај, моја росна, Јано мори, детелино.
Поминуваш, Јано мори, заминуваш,
нит' ми збориш, Јано мори, нит' се смееш.
Ај, нит' ми збориш, Јано мори, нит' се смееш.
Те прашает, Јано мори, мајсторине,
шо им готвиш, Јано мори, за вечера.
Ај, што им готвиш, Јано мори, за вечера.
Кад баница бегу море, ил' кокошка,
ова вечер, бегу море, рудо јагне.
Ај, од две мајки, бегу море, задоено.
понеделник, 19 ноември 2007
среда, 14 ноември 2007
Kako sam sistematski unisten od idiota
Синоќа го гледав. Филмот е лудило!
Уште еден извонреден филм на Слободан Шијан. Вистинско ремек дело, кое заедно со некои од неговите други филмови (“Ко то тамо пева“, “Маратонци трче почасни круг“, “Давитељ против давитеља“) го претставува најзначајниот дел од култните филмови од бивша Југославија. Филмови што се must see!
Глупо би било да го прераскажувам, така да од се срце би ви го препорачал да го гледате. Ако не можете да го најдете, може и да ви го дадам.
Само ова ќе го кажам - ЧЕ е жив, мртва е РЕВОЛУЦИЈАТА!
Глупо би било да го прераскажувам, така да од се срце би ви го препорачал да го гледате. Ако не можете да го најдете, може и да ви го дадам.
Само ова ќе го кажам - ЧЕ е жив, мртва е РЕВОЛУЦИЈАТА!
петок, 9 ноември 2007
Demonoid повторно затворен
Да, www.demonoid.com е повторно затворен. Нешто ептен му се навртиле тие од Канада, таа агенцијата CRIA. Денеска кога пробав да го отворам сајтот го добив ова на главната страна:
The CRIA threatened the company renting the servers to us, and because of this it is not possible to keep the site online. Sorry for the inconvenience and thanks for your understanding.
Само сакав да кажам, дека piracy is the future! Тука мислам на секакво пиратство - музика,софтвер,филмови,книги. Тотално се!
Значи, they just won't give up. Штета. Баш ги сакав и ги користев услугите на demonoid, затоа што
Во знак на протест, но и како искрено пиратско предупредување вечерва ќе си ја облечам пиратската капа!
четврток, 8 ноември 2007
Сенки
Го гледав синоќа.И сега се мислам што да напишам за него. Некако имам mixed emotions. Ајде ќе пробам некако.
Ќе почнам од глумата. Мислам дека глумата беше слаба. Милчо експериментирал со нови глумци (а богами и глумици), и на крај се виде резултатот од тој експеримент. Потпросечна глума, што на моменти се издигаше до просечна. Некако глумците, како да не беа соодветни на нивните улоги, т.е. нивната глума не одговараше на замислените улоги, поготово кога стануваше збор за сериозните/страшните моменти. Ок. Негов филм, негова работа. Ќе си ги носи последиците од таквиот избор на глумци.
Понатака. Околу причата. Интересна замисла. Мислам, позади веќе видената фасада (The Others, The Sixth Sense) која на моменти беше досадна, повторно имаше спакувано прикаска, за и околу Македонија. Причата со Егејците. Тоа прилично ми се допадна. Интересен начин да се прикаже судбината (морам да признаам прилично горката) на дел од нашиот народ.
Фотографија. Одлична. Милчо како Милчо, продолжува да има прекрасна фотографија во своите филмови. Поготово, кога се прикажуваше дел од природните убавини на Македонија. Мајсторски.
Музиката исто така ме бендиса. Кирил Џајковски пак успеа да направи интересен спој на народна музика со Д&Б. Исто така добра беше и таа другата преовладувачка трака. Најсссссс.
Е сега, пред крај морам да спомнам нешто за главната глумица. Весна ли се викаше, не знам. Е таа глумица беше бре! WOW! Не мислам тука на глумата, туку на изгледот. Oh my god! She had such a boobies! Браво. Природно си е природно.
Крајна оцена? Што знам. Можда зошто доаѓаше од Милчо, па очекувањата ми беа превисоки, и некако поради тоа ми се создаде материјал за мрчење. Инаку, го поздравувам обидот на Милчо. Што жанровски меша, скока од еден во друг. Хорор кај нас никој не снима, и добро е што Милчо се најде јунак да го стори тоа.
Ајде Милчо, чекаме на следниот.
Ќе почнам од глумата. Мислам дека глумата беше слаба. Милчо експериментирал со нови глумци (а богами и глумици), и на крај се виде резултатот од тој експеримент. Потпросечна глума, што на моменти се издигаше до просечна. Некако глумците, како да не беа соодветни на нивните улоги, т.е. нивната глума не одговараше на замислените улоги, поготово кога стануваше збор за сериозните/страшните моменти. Ок. Негов филм, негова работа. Ќе си ги носи последиците од таквиот избор на глумци.
Понатака. Околу причата. Интересна замисла. Мислам, позади веќе видената фасада (The Others, The Sixth Sense) која на моменти беше досадна, повторно имаше спакувано прикаска, за и околу Македонија. Причата со Егејците. Тоа прилично ми се допадна. Интересен начин да се прикаже судбината (морам да признаам прилично горката) на дел од нашиот народ.
Фотографија. Одлична. Милчо како Милчо, продолжува да има прекрасна фотографија во своите филмови. Поготово, кога се прикажуваше дел од природните убавини на Македонија. Мајсторски.
Музиката исто така ме бендиса. Кирил Џајковски пак успеа да направи интересен спој на народна музика со Д&Б. Исто така добра беше и таа другата преовладувачка трака. Најсссссс.
Е сега, пред крај морам да спомнам нешто за главната глумица. Весна ли се викаше, не знам. Е таа глумица беше бре! WOW! Не мислам тука на глумата, туку на изгледот. Oh my god! She had such a boobies! Браво. Природно си е природно.
Крајна оцена? Што знам. Можда зошто доаѓаше од Милчо, па очекувањата ми беа превисоки, и некако поради тоа ми се создаде материјал за мрчење. Инаку, го поздравувам обидот на Милчо. Што жанровски меша, скока од еден во друг. Хорор кај нас никој не снима, и добро е што Милчо се најде јунак да го стори тоа.
Ајде Милчо, чекаме на следниот.
среда, 7 ноември 2007
Зарем повторно ли?
Аааргх...
Како беше книгата од Е.М.Ремарк, “На западот ништо ново“? Кога би бил писател, барем од калибарот на претходно наведениот автор, 100% сум сигурен дека ќе напишев книга со наслов “На Балканот ништо ново“. Каде што пак, некои од последните поглавја ќе беа и тоа како преокупирани со Македонија.
Повторно пукотници по падините на Шара. Повторно некои криминални(?!?) банди се шетаат и прават зулуми. Повторно акција на полицијата за апсење (растурање?!?) истите банди. Нормално, акцијата е оправдана. Тука нема збор. Но, некако тајмингот ми е проблематичен. Вчера (6-ти Ноември) го добиваме извештајот од Комисијата на ЕУ, кој што е негативен (нормално, тие во Брисел ниту се слепи,ниту глуви, ниту пијат нафта), и оп денес (7-ми Ноември) акција на полицијата против групата/бандата, што и да е. А се знае за постоењето на бандата, барем преку медиумите, веќе едно 5-6 дена. И си викам, хм, па ова човек треба да луд, а да не примети дека нешто тука смрди.
Како и да е популизмот на сегашната влада не ме изненадува, но популизам по секоја цена?!? По цена на безбедноста на државата?!? Не, благодарам.
Не е убаво. Луѓе гинат. Без разлика кои се и што се. Смртта не носи убави работи. Никогаш.
Како беше книгата од Е.М.Ремарк, “На западот ништо ново“? Кога би бил писател, барем од калибарот на претходно наведениот автор, 100% сум сигурен дека ќе напишев книга со наслов “На Балканот ништо ново“. Каде што пак, некои од последните поглавја ќе беа и тоа како преокупирани со Македонија.
Повторно пукотници по падините на Шара. Повторно некои криминални(?!?) банди се шетаат и прават зулуми. Повторно акција на полицијата за апсење (растурање?!?) истите банди. Нормално, акцијата е оправдана. Тука нема збор. Но, некако тајмингот ми е проблематичен. Вчера (6-ти Ноември) го добиваме извештајот од Комисијата на ЕУ, кој што е негативен (нормално, тие во Брисел ниту се слепи,ниту глуви, ниту пијат нафта), и оп денес (7-ми Ноември) акција на полицијата против групата/бандата, што и да е. А се знае за постоењето на бандата, барем преку медиумите, веќе едно 5-6 дена. И си викам, хм, па ова човек треба да луд, а да не примети дека нешто тука смрди.
Како и да е популизмот на сегашната влада не ме изненадува, но популизам по секоја цена?!? По цена на безбедноста на државата?!? Не, благодарам.
Не е убаво. Луѓе гинат. Без разлика кои се и што се. Смртта не носи убави работи. Никогаш.
Повторно тука
Да. Еве ме повторно тука, во “македонската“ верзија на моето блог постоење. После долго време (чек да видам, ихаааа последен запис на 10-ти јули) конечно се решив да напишам нешто на мајчиниот ми јазик.
Не знам зошто, но со отварањето на блогот на англиски јазик, комплетно го запоставив овој блог. Ми делува прилично неодговорно од моја страна, ама и гајле ми е. Како беше она, “блог ми е, двор ми е“.
Како и да е, важно е што повторно сум тука. Live and kicking.
Не знам зошто, но со отварањето на блогот на англиски јазик, комплетно го запоставив овој блог. Ми делува прилично неодговорно од моја страна, ама и гајле ми е. Како беше она, “блог ми е, двор ми е“.
Како и да е, важно е што повторно сум тука. Live and kicking.
вторник, 10 јули 2007
Мојот конечен line-up за EXIT 2007
Решив да го споделам со вас, мојот line-up за овогодинашниот EXIT фестивал.
Уште на почеток, морам да кажам дека оваа година програмата на фестивалот како да потфрли малку (во споредба со 2005 и 2006 година), но сепак има имиња/бендови кои што сакам да ги видам и чујам, впрочем поради кои и се одлучив оваа година повторно да идам на EXIT (да се пофалам, по 4-ти пат).
На прво место оваа година ми се, односно must see, Beastie Boys па потоа Wu-Tang Clan, Pendulum итн. , значи да не должам многу еве го мојот распоред што ќе се обидам да го исполнам:
Четврток (12.7.2007)
-20:00-20:30 Trance Balkan Desorganisation - Fusion Stage
-23:00-00:15 Prodigy - Main Stage
-00:45-02:00 Groove Armada - Main Stage
-02:30-04:00 Stanton Warriors & MC Wreck - Main Stage
-04:00-06:00 Richie Hawtin - Dance Arena
-06:00-08:00 Magda - Dance Arena
Петок (13.7.2007)
-21:30-23:15 Rob Garza (Thievery Corp) vs Miki & Vlidi (Darkwood Dub) - MTV Movement Stage
-00:00-01:30 Beastie Boys - Main Stage
-02:00-04:00 Zinc b2b Friction & Dynamite MC - Main Stage
-04:00-06:00 Danny Tenaglia - Dance Arena
Сабота (14.7.2007)
-20:15-21:30 Ms. Lauryn Hill - Main Stage
-22:00-23:30 Basement Jaxx - Main Stage
-00:00-01:30 Snoop Dogg - Main Stage
-02:00-04:00 LTJ Bukem & MC Conrad - Main Stage
-04:00-06:00 Saint Gein - Happynovisad Stage
-07:00-08:00 Noise Destruction Live - Dance Arena
Недела (15.7.2007)
-22:00-23:30 Audio Bullys Live - Main Stage
-00:00-01:30 Wu-Tang Clan - Main Stage
-02:00-04.00 Pendulum DJ set & MC Verse - Main Stage
-04:00-06:00 Eric Prydz - Dance Arena
-06:00-08:00 Marko Nastic - Dance Arena
Генерално така ќе изгледа мојот распоред. Нормално, може нешто неочекувано да излезе т.е. шетајќи од еден до друг стејџ, да се застане на некој попатен, како на пример World Music Stage, Elektrana Stage, Future Shock Stage и Latino Stage.
Така да луѓе, wish me luck со времето т.е. да не врне и поздрав до следната средба. Откако ќе се вратам ќе ве освежам со репорт.
Уште на почеток, морам да кажам дека оваа година програмата на фестивалот како да потфрли малку (во споредба со 2005 и 2006 година), но сепак има имиња/бендови кои што сакам да ги видам и чујам, впрочем поради кои и се одлучив оваа година повторно да идам на EXIT (да се пофалам, по 4-ти пат).
На прво место оваа година ми се, односно must see, Beastie Boys па потоа Wu-Tang Clan, Pendulum итн. , значи да не должам многу еве го мојот распоред што ќе се обидам да го исполнам:
Четврток (12.7.2007)
-20:00-20:30 Trance Balkan Desorganisation - Fusion Stage
-23:00-00:15 Prodigy - Main Stage
-00:45-02:00 Groove Armada - Main Stage
-02:30-04:00 Stanton Warriors & MC Wreck - Main Stage
-04:00-06:00 Richie Hawtin - Dance Arena
-06:00-08:00 Magda - Dance Arena
Петок (13.7.2007)
-21:30-23:15 Rob Garza (Thievery Corp) vs Miki & Vlidi (Darkwood Dub) - MTV Movement Stage
-00:00-01:30 Beastie Boys - Main Stage
-02:00-04:00 Zinc b2b Friction & Dynamite MC - Main Stage
-04:00-06:00 Danny Tenaglia - Dance Arena
Сабота (14.7.2007)
-20:15-21:30 Ms. Lauryn Hill - Main Stage
-22:00-23:30 Basement Jaxx - Main Stage
-00:00-01:30 Snoop Dogg - Main Stage
-02:00-04:00 LTJ Bukem & MC Conrad - Main Stage
-04:00-06:00 Saint Gein - Happynovisad Stage
-07:00-08:00 Noise Destruction Live - Dance Arena
Недела (15.7.2007)
-22:00-23:30 Audio Bullys Live - Main Stage
-00:00-01:30 Wu-Tang Clan - Main Stage
-02:00-04.00 Pendulum DJ set & MC Verse - Main Stage
-04:00-06:00 Eric Prydz - Dance Arena
-06:00-08:00 Marko Nastic - Dance Arena
Генерално така ќе изгледа мојот распоред. Нормално, може нешто неочекувано да излезе т.е. шетајќи од еден до друг стејџ, да се застане на некој попатен, како на пример World Music Stage, Elektrana Stage, Future Shock Stage и Latino Stage.
Така да луѓе, wish me luck со времето т.е. да не врне и поздрав до следната средба. Откако ќе се вратам ќе ве освежам со репорт.
вторник, 5 јуни 2007
Се стумбав со Tico-то...
...да и тоа се случи. God damn it!
Вчеравечер (понеделник). Семафори кај судска палата, правец од МКЦ кон Мавровка.
Се случи пребрзо. За делче од секундата, јас веќе два пати се свртев со колата. Фала богу не се превртев на кров, и што е најважно од се, излегов жив и здрав од колата. Влакно од косата не ми фалеше. Заеби кола, заеби ограда, важно е јас да сум добар.
Како бидна? Ах како... Возев со некои 60-70 Kmh, имаше некои 5-6 секунди од зеленото светло. Се решив да го фатам на зелено, но веќе почна жолто да се пали, и јас како совесен возач за да не поминам на црвено, прикочив и толку беше потребно. Благодарејќи на дождот т.е. мократа улица и на неверојатната “стабилност“ на тикото, истото почна да се врти, да проклизнува и завршив во оградата. Имаше некој страшен бизарен звук на удар, тап удар и шкрипење т.е. гребење.
Ненамерно го оштетив градот за цели 12 метри улична ограда, веројатно ќе ми прости.
Иронијата да биде уште поголема, со брат ми веќе месец дена збориме како тоа веќе ни е страв со тикото да се возиме. Неколку пати посочивме, од лично искуство, дека е прилично нестабилно, дека кога малку по нагло ќе се закочи (и при мали брзини) бега т.е. лизга на страна. И како заклучок на овие наши увидување, решивме дека е време што побрзо да се продаде и да се земе некоја барем малку повеќе сигурна кола, отколку што е тикото.
Криво ми е што ќе го продадеме. Разделбата тешко ќе ми падне, затоа што ептен многу емотивно сум поврзан со него. Толку многу убави работи ми се случиле, а што се поврзани со тикото, да едноставно разделбата ќе биде тешка и мачна. Но, сепак, затоа што safety comes first, ќе мора да се одлучам на тој тежок потег.
За повеќе слики, можете да КЛИКНЕТЕ ТУКА.
Вчеравечер (понеделник). Семафори кај судска палата, правец од МКЦ кон Мавровка.
Се случи пребрзо. За делче од секундата, јас веќе два пати се свртев со колата. Фала богу не се превртев на кров, и што е најважно од се, излегов жив и здрав од колата. Влакно од косата не ми фалеше. Заеби кола, заеби ограда, важно е јас да сум добар.
Како бидна? Ах како... Возев со некои 60-70 Kmh, имаше некои 5-6 секунди од зеленото светло. Се решив да го фатам на зелено, но веќе почна жолто да се пали, и јас како совесен возач за да не поминам на црвено, прикочив и толку беше потребно. Благодарејќи на дождот т.е. мократа улица и на неверојатната “стабилност“ на тикото, истото почна да се врти, да проклизнува и завршив во оградата. Имаше некој страшен бизарен звук на удар, тап удар и шкрипење т.е. гребење.
Ненамерно го оштетив градот за цели 12 метри улична ограда, веројатно ќе ми прости.
Иронијата да биде уште поголема, со брат ми веќе месец дена збориме како тоа веќе ни е страв со тикото да се возиме. Неколку пати посочивме, од лично искуство, дека е прилично нестабилно, дека кога малку по нагло ќе се закочи (и при мали брзини) бега т.е. лизга на страна. И како заклучок на овие наши увидување, решивме дека е време што побрзо да се продаде и да се земе некоја барем малку повеќе сигурна кола, отколку што е тикото.
Криво ми е што ќе го продадеме. Разделбата тешко ќе ми падне, затоа што ептен многу емотивно сум поврзан со него. Толку многу убави работи ми се случиле, а што се поврзани со тикото, да едноставно разделбата ќе биде тешка и мачна. Но, сепак, затоа што safety comes first, ќе мора да се одлучам на тој тежок потег.
За повеќе слики, можете да КЛИКНЕТЕ ТУКА.
вторник, 29 мај 2007
Psychedelic beans aka Психоделичното тавче-гравче
Не знам што се случи. Навистина не знам.
Вчера (понеделник) јадев тавче-гравче, што впрочем ми беше прво јадење на грав после скоро два месеца и едноставно откачив. Не знам, дали поради тоа што одамна неам јадено грав. Или пак поради самиот грав, некоја хемија да се криела во него. Можно е, да е поради случајниот склоп на зачини што го имаше мајка ми ставено внатре.
Не знам што беше. Но знам дека после тоа, откачив цела вечер. Скокав, рипав, се смеев, бев искрено расположен и пред се хипер-активен. И ве молам, не избрзувајте со заклучоци, немаше никакви дроги во гравчето. Туку едноставно од него и неговите зачини.
Доколку е потребно, дури имам и сведок, кој што верно ќе посведочи за мојата откачена состојба. Што би рекле “брача Србијанци“ , мајке ми истина је.
Ете толку. Сакав само на кратко да го споделам, ова мое неочекувано и несекојдневно “психоделично“ искуство и да ве прашам случајно да не знаете нешто повеќе околу ова или пак и вие да не сте го искусиле истото.
Oh my God, this Psychedelic beans are the final solution to everything!
Вчера (понеделник) јадев тавче-гравче, што впрочем ми беше прво јадење на грав после скоро два месеца и едноставно откачив. Не знам, дали поради тоа што одамна неам јадено грав. Или пак поради самиот грав, некоја хемија да се криела во него. Можно е, да е поради случајниот склоп на зачини што го имаше мајка ми ставено внатре.
Не знам што беше. Но знам дека после тоа, откачив цела вечер. Скокав, рипав, се смеев, бев искрено расположен и пред се хипер-активен. И ве молам, не избрзувајте со заклучоци, немаше никакви дроги во гравчето. Туку едноставно од него и неговите зачини.
Доколку е потребно, дури имам и сведок, кој што верно ќе посведочи за мојата откачена состојба. Што би рекле “брача Србијанци“ , мајке ми истина је.
Ете толку. Сакав само на кратко да го споделам, ова мое неочекувано и несекојдневно “психоделично“ искуство и да ве прашам случајно да не знаете нешто повеќе околу ова или пак и вие да не сте го искусиле истото.
Oh my God, this Psychedelic beans are the final solution to everything!
понеделник, 28 мај 2007
Review za LIFEFORMS @ Havzi Pashini Konaci
ЗАКОН ЖУРКА!
Не се опишува со зборови, само се доживува. Може и 5 страници да напишам, па сепак да не ви ја доловам вистинската атмосфера. Но нејсе, ќе пробам на кратко да опишам:
1.Место - Нема што многу да кажувам, местото е прекрасно. “Конаците“, како да се создадени за open air журки. Кога си таму помеѓу тие ѕидини, чувството е едноставно волшебно, се осеќа во воздухот некоја магија. Имаш чувство за некакво си вон-временеско патување.
2.Време - ПЕРФЕКТНО! После 2 недели дожд, прво деноноќие без дожд. Едноставно цело време над нас имаше небо преполно со ѕвезди, преполно со магични мрежи од сјајни ѕвезди. Сепак, месечината беше таа, што како рефлектор не осветлуваше, за на крај сонцето со неговото појавување да не збесне и излуди сите таму што бевме присутни. Секое разденување и изгрејсонце на open air журки се дочекува со невидена еуфориа, со невидена радост и магични насмевки на нашите лица.
3.Луѓе/гужва - Супер позитивна екипа, интересен народ и пред се, фала му на господа, НЕМАШЕ ГУЖВА.
4.Музика - Ах, од каде да почнам. Сите артисти на main stage одлично го одработија своето. Но, сепак мене најмногу ми се допаднаа СУПЕР т.е. НЕВЕРОЈАТНИТЕ настапи на Hokus Pokus, Encephalopaticys и се разбира на maestro himself, FILTERIA. Ептен не откачи и разтресе типот. Поготово што неговиот настап беше така наместен, да разденувањето и изгрејсонцето го дочекаме со неговата музика. Секоја чест. FILTERIA докажа дека е класа човекот, кој со својот одличен LIVE настап не збесна сите.
Едно големо БРАВО за луѓето од организација. Се гледа дека журката беше направена со многу ТРУД, ЖЕЛБА и ЕМОЦИИ. Секоја чест момци, и да направите уште 1000 вакви журки.
Заклучок? ЕДНОСТАВНО ПРЕУБАВО!
Не се опишува со зборови, само се доживува. Може и 5 страници да напишам, па сепак да не ви ја доловам вистинската атмосфера. Но нејсе, ќе пробам на кратко да опишам:
1.Место - Нема што многу да кажувам, местото е прекрасно. “Конаците“, како да се создадени за open air журки. Кога си таму помеѓу тие ѕидини, чувството е едноставно волшебно, се осеќа во воздухот некоја магија. Имаш чувство за некакво си вон-временеско патување.
2.Време - ПЕРФЕКТНО! После 2 недели дожд, прво деноноќие без дожд. Едноставно цело време над нас имаше небо преполно со ѕвезди, преполно со магични мрежи од сјајни ѕвезди. Сепак, месечината беше таа, што како рефлектор не осветлуваше, за на крај сонцето со неговото појавување да не збесне и излуди сите таму што бевме присутни. Секое разденување и изгрејсонце на open air журки се дочекува со невидена еуфориа, со невидена радост и магични насмевки на нашите лица.
3.Луѓе/гужва - Супер позитивна екипа, интересен народ и пред се, фала му на господа, НЕМАШЕ ГУЖВА.
4.Музика - Ах, од каде да почнам. Сите артисти на main stage одлично го одработија своето. Но, сепак мене најмногу ми се допаднаа СУПЕР т.е. НЕВЕРОЈАТНИТЕ настапи на Hokus Pokus, Encephalopaticys и се разбира на maestro himself, FILTERIA. Ептен не откачи и разтресе типот. Поготово што неговиот настап беше така наместен, да разденувањето и изгрејсонцето го дочекаме со неговата музика. Секоја чест. FILTERIA докажа дека е класа човекот, кој со својот одличен LIVE настап не збесна сите.
Едно големо БРАВО за луѓето од организација. Се гледа дека журката беше направена со многу ТРУД, ЖЕЛБА и ЕМОЦИИ. Секоја чест момци, и да направите уште 1000 вакви журки.
Заклучок? ЕДНОСТАВНО ПРЕУБАВО!
понеделник, 7 мај 2007
Владимир "Влада Револуција" Мијановиќ
Како се започна?
Денеска ми стига мејл од братучетка ми од Минхен со наслов "Се збунив" , каде меѓу другото пишува :
" ... Optuzeni su uglavnom vec poznati i progonjeni disidenti : Vladimir Mijanovic, Miodrag Milic, Dragomir Olujic, Gordan Jovanovic, Pavlusko Imsirovic i Milan Nikolic. Oni su optuzeni »zato sto su u vremenu od 1977. do aprila 1984. godine u Beogradu, povezujuci se medjusobno, a polazeci sa kontrarevolucionarnih pozicija... ".
Драгата ми братучетка се збунила, кој е овој човек Владимир Мијановиќ со исто име и презиме како мене, што го прочитала во некој текст за дисидентството во СФРЈ. Мене ме зачуди, па дури и малку се навредив, што таа дури досега го открива овој податок. Како тоа, таа не знае дека "крв не е вода".
Јас за мојот имењак знам уште оддамна, уште од времето на мојот ран пубертет.Татко ми ми има зборено за овој човек, најверојатно во контекст на тоа што сакал моето бунтовништво од раниот пубертет да го спореди со делото на истиот. Иако, што ми е најмногу интересно, татко ми негира било какво сродство со него. Невозможно е да нема сродство со него, кога:
1.Потекнуваме од исто село -Моско, на граница помеѓу Црна Гора и Хрватска;
2.Имаме исто име и презиме - факт кој не би бил чуден, доколку не се знае дека презимето Мијановиќ е екстремно ретко, со малкумина живи носители на истото, кои што скоро сите се во некоја роднинска врска.
Но нејсе. Најверојатно стравот од УДБА се уште го држи, па некако неќе до крај да признае, признание кое лично Борис Тадиќ,претседателот на Србија, ми го има кажано. Тадиќ тогаш беше министер за телекомуникации, дојден да држи некои семинари и обуки за јавен настап на нашите градоначалници. Откако се упознав со него, ми вика, знаеш ли кој бил Владимир Мијановиќ. А , јас му велам, мислите на Влада Револуција?!? Меѓу другото, Тадиќ се има дружено со него и заедно политички делувале т.е. биле по затвори.
Да не тупам повеќе. Пошто веќе бев обвинет за его-сурфинг, да не бидам обвинет и за его-блогинг. Еве нешто повеќе за него :
Vladimir Mijanovic (1946), student sociologije na Filozofskom fakultetu, svakako je najpoznatiji studentski lider tadasnjeg pokreta osporavanja. I pre juna 1968, Mijanovic se isticao aktivizmom, recimo prilikom protesta zbog atentata na Rudija Duckea i na sastancima studenata i profesora koji su pruzali podrsku protestima na Univerzitetu u Varsavi, marta 1968. Mijanovic je ucestvovao i u pregovorima predstavnika studentskih demonstracija i vlasti, kod »cuvenog« Podvoznjaka izmedju Novog i »starog« Beograda, gde je, nakon neuspelih pregovora (3. juna) sledilo zestoko premlacivanje demonstranata i pojedinih profesora (Ljubomira Tadica, na primer). Mijanovic je bio jedan od najaktivnijih ne samo na ulicnim demonstracijama, vec i na zborovima Filozofskog fakulteta (u dvoristu Kapetan-Misinog zdanja, gde je i sediste Rektorata), zbog cega su ga kolege prozvali »Vlada Revolucija«.
Studenti su Mijanovica i formalno birali za lidera, za predsednika Fakultetskog odbora Saveza studenata, a bas kao lider je i postao, po svemu sudeci, »trn u oku« rezima, pa je stoga bas on bio meta sistematskog kaznjavanja. Mijanovic je najpre sudjen zbog javnih govora, u duhu kritickog misljenja tadasnjeg pokreta osporavanja, i zbog izdavanja glasila studenata Filozofskog fakulteta kojem su sami dali reciti naziv – Frontisterion (»Mislionica«).56 Mada je ovaj list, sasvim u duhu tadasnje kontrakulture, satiricno »prikazivao« konkretnu stvarnost i najpriznatije »velikane« (u liku Orgije Konfronta u prilozima ovog lista mnogi su »prepoznali« samog Tita), bio »uzapcen« jos u stampariji, to nista nije smetalo tuziocu (Krsti Nenkovicu) i sudiji (Milivoju Djokicu), da, septembra 1970. godine, Mijanovica osude na godinu dana strogog zatvora, zbog »neprijateljske propagande«.57
Sudjenje Mijanovicu bilo je neposredan povod za visednevni strajk studenata cetiri fakulteta (Filozofskog, Filoloskog, Filmske i Likovne akademije; nedostajao je samo jos jedan fakultet pa da se ponovo »podigne« citav Univerzitet).58 Malo se kad dogodilo da toliko veliki broj studenata otvoreno i javno izrazava solidarnost sa kaznjenim kolegom i odlucno se suprotstavlja represiji rezima. U ovom strajku nisu ucestvovali i profesori, ali su se i sami na razne nacine suprotstavljali rastucoj represiji i podrzavali svoje studente. (Dabome, nije rec ni o svim studentima, niti o svim profesorima Univerziteta.)
Represija, medjutim, nije zaustavljena. Nastavljena je i prema Mijanovicu. Vojni sud u Sarajevu osudio ga je 1973. godine, opet zbog »verbalnog delikta«, takodje na godinu dana zatvora. A desetak godina docnije, Mijanovic je opet izveden pred sud, u poznatom sudjenju »sestorici« (o tome ce dalje biti vise govora), ali je, posle raznih »peripetija«, oslobodjen od optuzbe.
Izlozen stalnoj represiji, ne samo sudjenjima vec i razlicitom maltretiranju – saslusavanjima, oduzimanju pasosa, onemogucavanju zaposlenja itd. – Mijanovic je spas potrazio izvan zemlje. Vec vise od deset godina zivi i radi u SAD.
Инаку ова е само дел од поголемиот текст за дисидентството во бивша Југославија. Целиот текст можете да го најдете ТУКА!
Денеска ми стига мејл од братучетка ми од Минхен со наслов "Се збунив" , каде меѓу другото пишува :
" ... Optuzeni su uglavnom vec poznati i progonjeni disidenti : Vladimir Mijanovic, Miodrag Milic, Dragomir Olujic, Gordan Jovanovic, Pavlusko Imsirovic i Milan Nikolic. Oni su optuzeni »zato sto su u vremenu od 1977. do aprila 1984. godine u Beogradu, povezujuci se medjusobno, a polazeci sa kontrarevolucionarnih pozicija... ".
Драгата ми братучетка се збунила, кој е овој човек Владимир Мијановиќ со исто име и презиме како мене, што го прочитала во некој текст за дисидентството во СФРЈ. Мене ме зачуди, па дури и малку се навредив, што таа дури досега го открива овој податок. Како тоа, таа не знае дека "крв не е вода".
Јас за мојот имењак знам уште оддамна, уште од времето на мојот ран пубертет.Татко ми ми има зборено за овој човек, најверојатно во контекст на тоа што сакал моето бунтовништво од раниот пубертет да го спореди со делото на истиот. Иако, што ми е најмногу интересно, татко ми негира било какво сродство со него. Невозможно е да нема сродство со него, кога:
1.Потекнуваме од исто село -Моско, на граница помеѓу Црна Гора и Хрватска;
2.Имаме исто име и презиме - факт кој не би бил чуден, доколку не се знае дека презимето Мијановиќ е екстремно ретко, со малкумина живи носители на истото, кои што скоро сите се во некоја роднинска врска.
Но нејсе. Најверојатно стравот од УДБА се уште го држи, па некако неќе до крај да признае, признание кое лично Борис Тадиќ,претседателот на Србија, ми го има кажано. Тадиќ тогаш беше министер за телекомуникации, дојден да држи некои семинари и обуки за јавен настап на нашите градоначалници. Откако се упознав со него, ми вика, знаеш ли кој бил Владимир Мијановиќ. А , јас му велам, мислите на Влада Револуција?!? Меѓу другото, Тадиќ се има дружено со него и заедно политички делувале т.е. биле по затвори.
Да не тупам повеќе. Пошто веќе бев обвинет за его-сурфинг, да не бидам обвинет и за его-блогинг. Еве нешто повеќе за него :
Vladimir Mijanovic (1946), student sociologije na Filozofskom fakultetu, svakako je najpoznatiji studentski lider tadasnjeg pokreta osporavanja. I pre juna 1968, Mijanovic se isticao aktivizmom, recimo prilikom protesta zbog atentata na Rudija Duckea i na sastancima studenata i profesora koji su pruzali podrsku protestima na Univerzitetu u Varsavi, marta 1968. Mijanovic je ucestvovao i u pregovorima predstavnika studentskih demonstracija i vlasti, kod »cuvenog« Podvoznjaka izmedju Novog i »starog« Beograda, gde je, nakon neuspelih pregovora (3. juna) sledilo zestoko premlacivanje demonstranata i pojedinih profesora (Ljubomira Tadica, na primer). Mijanovic je bio jedan od najaktivnijih ne samo na ulicnim demonstracijama, vec i na zborovima Filozofskog fakulteta (u dvoristu Kapetan-Misinog zdanja, gde je i sediste Rektorata), zbog cega su ga kolege prozvali »Vlada Revolucija«.
Studenti su Mijanovica i formalno birali za lidera, za predsednika Fakultetskog odbora Saveza studenata, a bas kao lider je i postao, po svemu sudeci, »trn u oku« rezima, pa je stoga bas on bio meta sistematskog kaznjavanja. Mijanovic je najpre sudjen zbog javnih govora, u duhu kritickog misljenja tadasnjeg pokreta osporavanja, i zbog izdavanja glasila studenata Filozofskog fakulteta kojem su sami dali reciti naziv – Frontisterion (»Mislionica«).56 Mada je ovaj list, sasvim u duhu tadasnje kontrakulture, satiricno »prikazivao« konkretnu stvarnost i najpriznatije »velikane« (u liku Orgije Konfronta u prilozima ovog lista mnogi su »prepoznali« samog Tita), bio »uzapcen« jos u stampariji, to nista nije smetalo tuziocu (Krsti Nenkovicu) i sudiji (Milivoju Djokicu), da, septembra 1970. godine, Mijanovica osude na godinu dana strogog zatvora, zbog »neprijateljske propagande«.57
Sudjenje Mijanovicu bilo je neposredan povod za visednevni strajk studenata cetiri fakulteta (Filozofskog, Filoloskog, Filmske i Likovne akademije; nedostajao je samo jos jedan fakultet pa da se ponovo »podigne« citav Univerzitet).58 Malo se kad dogodilo da toliko veliki broj studenata otvoreno i javno izrazava solidarnost sa kaznjenim kolegom i odlucno se suprotstavlja represiji rezima. U ovom strajku nisu ucestvovali i profesori, ali su se i sami na razne nacine suprotstavljali rastucoj represiji i podrzavali svoje studente. (Dabome, nije rec ni o svim studentima, niti o svim profesorima Univerziteta.)
Represija, medjutim, nije zaustavljena. Nastavljena je i prema Mijanovicu. Vojni sud u Sarajevu osudio ga je 1973. godine, opet zbog »verbalnog delikta«, takodje na godinu dana zatvora. A desetak godina docnije, Mijanovic je opet izveden pred sud, u poznatom sudjenju »sestorici« (o tome ce dalje biti vise govora), ali je, posle raznih »peripetija«, oslobodjen od optuzbe.
Izlozen stalnoj represiji, ne samo sudjenjima vec i razlicitom maltretiranju – saslusavanjima, oduzimanju pasosa, onemogucavanju zaposlenja itd. – Mijanovic je spas potrazio izvan zemlje. Vec vise od deset godina zivi i radi u SAD.
Инаку ова е само дел од поголемиот текст за дисидентството во бивша Југославија. Целиот текст можете да го најдете ТУКА!
четврток, 3 мај 2007
Танго Vs. Салса
Повторно испровоциран, се решив да напишам пост. Многу лесно паѓам на провокации, но нејсе, што е тука е.
Тангото ми е некако депресивно, осамени луѓе го играат 1 на 1. Не знам, за мене ја нема доволната доза на возбуда. Но, не е таму проблемот, кај тангото мене ми фали доволната доза на искреност. Каде што сите маски паѓаат, и каде што сите сме си едно, си се разбираме само со поглед и со насмевка.
Сето ова што ми фали кај тангото, го најдов кај салсата. Каде што сите сме си едно. Сите искрено си се разбираме и си се движиме во веселиот ритам, кој не понесува. Не меша во една, брза латино музичка лудорија.
Знам дека повторно ќе предизвикам коментари, и дека ќе има немир меѓу нив. Но, јас го напишав она што искрено го чуствувам. А, јас верувам во тоа што искрено го чуствувам, така да сите коментари ќе бидат излишни. Гајле ми е.
Поздрав!
Тангото ми е некако депресивно, осамени луѓе го играат 1 на 1. Не знам, за мене ја нема доволната доза на возбуда. Но, не е таму проблемот, кај тангото мене ми фали доволната доза на искреност. Каде што сите маски паѓаат, и каде што сите сме си едно, си се разбираме само со поглед и со насмевка.
Сето ова што ми фали кај тангото, го најдов кај салсата. Каде што сите сме си едно. Сите искрено си се разбираме и си се движиме во веселиот ритам, кој не понесува. Не меша во една, брза латино музичка лудорија.
Знам дека повторно ќе предизвикам коментари, и дека ќе има немир меѓу нив. Но, јас го напишав она што искрено го чуствувам. А, јас верувам во тоа што искрено го чуствувам, така да сите коментари ќе бидат излишни. Гајле ми е.
Поздрав!
недела, 29 април 2007
Нов пост-денес бев на Матка :)
И еве, конечно бидна. Нов пост од мене. Но, што да правам не ми доаѓаше инспирација.
И што?
Мораше да пијам 8 саати, за да напишам нов пост. Ако, штом така било пишано, нека биде.
Значи вака. Денеска, недела (29 април) бевме на целодневен пикник, на Матка, кај другарчето ми Васил. такозвани Васо. И беше одлично. Не знам дали беше одлично, ради скарата, која Васо и Чало ја подготвија (која впрочем беше лудило), или ради алкохолот, што би рекол другар ми Дамјан, Алкооол (тука Х не се слуша). Али во секој случај супер беше. И сакам пак, па што? Што ми можете...
Него, во моментов, додека го пишувам постов, се расправам, со еден од истакнатите челници на Слободен Софтер, т.е. Миша, за достапноста на Линукс и неговите диструбуции. Па што? Страшно ли е ако барам повеќе user friendly околина? Нормално дека не е страшно, но кој да разбере. Се додека не ми го направат Линуксот прост, како Windows, ќе им порачам искрено КОЈ ВЕ Е*Е?!?
Таков сум бе. Туп и глуп. Неќам да се замарам, и знам што сакам. И доста ми мрчите, знам дека се е пиратско кај мене, но тоа е, што да правам. Е*аве тоа пингвините импотентни. Напрајте го по user friendly, па тогаш ќе разговараме. А не овака. Аррргх, ме љутите, што уопште ова го пишувам.
А баш сакав да пишувам за Матка. И како беше, убава, рекичката. Како мирно течеше, без никој да се замара со тоа што Ричард Сталман или Бил Гејтс, денеска доручкувал или не дај боже, не доручкувал. Ууууу страшно, it is so scary. Значи муабетот ми е, ЖИВЕЈТЕ СИ ГО ЖИВОТОТ , кој како сака, и доста се фурате.
А за Матка, ќе ви пишам пак, кога ќе ми пројде љутината од ова мрсниве “пингвини“, кој што стварно многу замараат, или што би рекле fellow београџани, смаараат брате, мајке ми.
Поздрав!
И што?
Мораше да пијам 8 саати, за да напишам нов пост. Ако, штом така било пишано, нека биде.
Значи вака. Денеска, недела (29 април) бевме на целодневен пикник, на Матка, кај другарчето ми Васил. такозвани Васо. И беше одлично. Не знам дали беше одлично, ради скарата, која Васо и Чало ја подготвија (која впрочем беше лудило), или ради алкохолот, што би рекол другар ми Дамјан, Алкооол (тука Х не се слуша). Али во секој случај супер беше. И сакам пак, па што? Што ми можете...
Него, во моментов, додека го пишувам постов, се расправам, со еден од истакнатите челници на Слободен Софтер, т.е. Миша, за достапноста на Линукс и неговите диструбуции. Па што? Страшно ли е ако барам повеќе user friendly околина? Нормално дека не е страшно, но кој да разбере. Се додека не ми го направат Линуксот прост, како Windows, ќе им порачам искрено КОЈ ВЕ Е*Е?!?
Таков сум бе. Туп и глуп. Неќам да се замарам, и знам што сакам. И доста ми мрчите, знам дека се е пиратско кај мене, но тоа е, што да правам. Е*аве тоа пингвините импотентни. Напрајте го по user friendly, па тогаш ќе разговараме. А не овака. Аррргх, ме љутите, што уопште ова го пишувам.
А баш сакав да пишувам за Матка. И како беше, убава, рекичката. Како мирно течеше, без никој да се замара со тоа што Ричард Сталман или Бил Гејтс, денеска доручкувал или не дај боже, не доручкувал. Ууууу страшно, it is so scary. Значи муабетот ми е, ЖИВЕЈТЕ СИ ГО ЖИВОТОТ , кој како сака, и доста се фурате.
А за Матка, ќе ви пишам пак, кога ќе ми пројде љутината од ова мрсниве “пингвини“, кој што стварно многу замараат, или што би рекле fellow београџани, смаараат брате, мајке ми.
Поздрав!
понеделник, 5 март 2007
Digital Synthesis @ Hotel Sredno Vodno Review
Синоќа т.е. ноќеска едноставно останав без зборови. Журката беше крш и тотално лудило. Оддамна не паметам ваква журка, на која што и беа погодени сите елементи. Но, ајде да почнам со ред.
1.Музика- Морам да признам дека бев ептен позитивино изненаден од звездата на вечерта, гостинот од САД, црномурестиот Mubali. Типот беше феноменален. Професионално си го одработи live настапот, односно тие 3 часа додека беше он ми пројдоа за миг. Имаше воспоставено совршена комуникација со публиката. За време на настапот на нашите артисти, и тие пред него и тие после него, Mubali играше со останатата публика. Беше разигран помеѓу нас, рамноправно фаќајки го ритамот на psytrance. На гостинот од Чешка, не се сеќавам баш многу, sorry my bad. Што се однесува до нашите момци, чиста десетка. Оваа журка беше уште еден доказ дека имаме одлични psytrance артисти. Браво.
2.Место - Бев скептичен во поглед на местото на одржување на журката (кога прв пат прочитав, си реков wtf? хотел средно водно?!). Но погрешив. Местото го бендисав, добро беше адаптирана салата за ручек во dance hall. Не беше кој знае колку големо, но беше пристојно. Во секој случај, барем 3 пати подобро од МКЦ и тоа мракоината што владее таму.
3.Луѓето - И тука бев пријатно изненаден. Народот беше генерално ОК. Ме зачуди тоа што бројот на “страшните фаци“ (карактеристични за psytrance журките кај нас) не беше така голем и страшен, процентуално гледано од целата маса. Тука мора да додадам нешто и за девојчињата. Повторно десетка. Ги немаше оние страшните цури од psytrance журките, туку девојчињата си беа супер, како да сте во летното Колосеум. (ова најверојатно се должи на фактот, што најголем процент од нив беа на возраст од 17 до 21 година, па немале време да станат страшила)
4.Организација - Одлична. Без гужви, без проблеми и инциденти. Толерантни претставници на законот што значи дека се појавија внатре во 06.30, иако журката беше најавена да трае до 07.00. Но нејсе. И така беше време за дома.
Така да, генералната оценка ќе ја добиете ако ги соберете точките од 1 до 4.
1.Музика- Морам да признам дека бев ептен позитивино изненаден од звездата на вечерта, гостинот од САД, црномурестиот Mubali. Типот беше феноменален. Професионално си го одработи live настапот, односно тие 3 часа додека беше он ми пројдоа за миг. Имаше воспоставено совршена комуникација со публиката. За време на настапот на нашите артисти, и тие пред него и тие после него, Mubali играше со останатата публика. Беше разигран помеѓу нас, рамноправно фаќајки го ритамот на psytrance. На гостинот од Чешка, не се сеќавам баш многу, sorry my bad. Што се однесува до нашите момци, чиста десетка. Оваа журка беше уште еден доказ дека имаме одлични psytrance артисти. Браво.
2.Место - Бев скептичен во поглед на местото на одржување на журката (кога прв пат прочитав, си реков wtf? хотел средно водно?!). Но погрешив. Местото го бендисав, добро беше адаптирана салата за ручек во dance hall. Не беше кој знае колку големо, но беше пристојно. Во секој случај, барем 3 пати подобро од МКЦ и тоа мракоината што владее таму.
3.Луѓето - И тука бев пријатно изненаден. Народот беше генерално ОК. Ме зачуди тоа што бројот на “страшните фаци“ (карактеристични за psytrance журките кај нас) не беше така голем и страшен, процентуално гледано од целата маса. Тука мора да додадам нешто и за девојчињата. Повторно десетка. Ги немаше оние страшните цури од psytrance журките, туку девојчињата си беа супер, како да сте во летното Колосеум. (ова најверојатно се должи на фактот, што најголем процент од нив беа на возраст од 17 до 21 година, па немале време да станат страшила)
4.Организација - Одлична. Без гужви, без проблеми и инциденти. Толерантни претставници на законот што значи дека се појавија внатре во 06.30, иако журката беше најавена да трае до 07.00. Но нејсе. И така беше време за дома.
Така да, генералната оценка ќе ја добиете ако ги соберете точките од 1 до 4.
четврток, 8 февруари 2007
Vancouver Film School
Случајно налетав на YouTube, на нивни кратки филмчиња и анимации. Едноставно останав без зборови, кога изгледав неколку кратки филмчиња на студенти од оваа реномирана образовна институција.
Vancouver Film School за себе на сајтот, на кратко имаат напишано:
Доколку сакате повеќе да дознаете кој се, што се и што прават, можете на нивниот сајт да се информирате, односно тука http://www.vfs.com/ .
За малку ќе заборавев, еве го директниот линк до 140 нивни филмчиња и анимации.
Се надевам дека ќе уживате, исто како што уживав и јас.
Vancouver Film School за себе на сајтот, на кратко имаат напишано:
VFS is a post-secondary entertainment arts school. In just one intensive year at VFS you receive a comprehensive education balancing theoretical instruction and hands-on production. VFS is known as the studio that teaches.
Доколку сакате повеќе да дознаете кој се, што се и што прават, можете на нивниот сајт да се информирате, односно тука http://www.vfs.com/ .
За малку ќе заборавев, еве го директниот линк до 140 нивни филмчиња и анимации.
Се надевам дека ќе уживате, исто како што уживав и јас.
вторник, 6 февруари 2007
сабота, 3 февруари 2007
Багер
Багерот е омилено возило на секоја наша влада.
А посебно на министерството за култура и на министерството за транспорт и врски. Сигурно се прашувате, што збори сега овој? Само трпение драги мои.
Случај 1.
Министер за култура во претходната влада, уживаше во глетката (да знаеше да вози багер, можда ќе уживаше и во возењето) на една скопска депонија, кога со багер ги газеа гордо запленетите "пиратски" дискови (двд изданија, музички дискови итн.). Некоја чудна среќа извираше од неговото лице, а очите му беа исполнети со задоволство. Сигурно си зборел во себе, ете го и мојот допринес во борбата против гадните пирати.
Случај 2.
Министер за транспорт и врски од актуелната влада како да се натпреварува со неговите претходници, кој ќе даде поголем допринес во борбата против урбаната мафија, со тоа што користејќи го багерот, ќе изруши повеќе дивоградби. Плус, на него се надополнува, еден луд градоначалник на една скопска општина. Зошто луд? Па дали нормален човек, прво ја одбива понудата од сопствениците на становите (во некоја спорна зграда), тие самите да ги платат комуналиите, почнува да ја руши зградата, па после два дена се предомислува, и вика добро нека се платат комуналиите. А зградата? Па, таа остана без доста ѕидови.
Си го поставувам клучното прашање - од каде таква желба за деструкција?
Можеби Фројд, и неговата дружина на психоаналитичари ќе можат да дадат одговор. Јас не го знам. Едноставно не знам зошто мора да се уништува и само да се уништува.
Зарем во случајот со нелегалните дискови, тие не можеа да бидат подарени на домовите за деца без родители. Или пак да се поделат на разни здруженија на граѓани, се со цел да се подигне нивото на писменост и информираност. За мене е подобро, да има подостапни (па макар и нелегални) изданија и повеќе писмен и информиран народ, отколку обратно. Едноставно, како на некој да му одговара, народот да биде помалку писмен и да биде држен во информативна темница.
Околу случајот со рушењето на дивоградбите. Ако веќе мора да се руши, нека биде тоа на самиот почеток, кога се копаат темелите. Кога веќе е изградена зградата, убеден сум дека постојат други решенија покрај тоа истата да се сруши. На пример, зошто таквите згради не се легализираат за страшно големи износи или пак едноставно не се конфискуваат и искористат за плановите за социјални станови.
Но не, полесно е да се руши и уништува.
А посебно на министерството за култура и на министерството за транспорт и врски. Сигурно се прашувате, што збори сега овој? Само трпение драги мои.
Случај 1.
Министер за култура во претходната влада, уживаше во глетката (да знаеше да вози багер, можда ќе уживаше и во возењето) на една скопска депонија, кога со багер ги газеа гордо запленетите "пиратски" дискови (двд изданија, музички дискови итн.). Некоја чудна среќа извираше од неговото лице, а очите му беа исполнети со задоволство. Сигурно си зборел во себе, ете го и мојот допринес во борбата против гадните пирати.
Случај 2.
Министер за транспорт и врски од актуелната влада како да се натпреварува со неговите претходници, кој ќе даде поголем допринес во борбата против урбаната мафија, со тоа што користејќи го багерот, ќе изруши повеќе дивоградби. Плус, на него се надополнува, еден луд градоначалник на една скопска општина. Зошто луд? Па дали нормален човек, прво ја одбива понудата од сопствениците на становите (во некоја спорна зграда), тие самите да ги платат комуналиите, почнува да ја руши зградата, па после два дена се предомислува, и вика добро нека се платат комуналиите. А зградата? Па, таа остана без доста ѕидови.
Си го поставувам клучното прашање - од каде таква желба за деструкција?
Можеби Фројд, и неговата дружина на психоаналитичари ќе можат да дадат одговор. Јас не го знам. Едноставно не знам зошто мора да се уништува и само да се уништува.
Зарем во случајот со нелегалните дискови, тие не можеа да бидат подарени на домовите за деца без родители. Или пак да се поделат на разни здруженија на граѓани, се со цел да се подигне нивото на писменост и информираност. За мене е подобро, да има подостапни (па макар и нелегални) изданија и повеќе писмен и информиран народ, отколку обратно. Едноставно, како на некој да му одговара, народот да биде помалку писмен и да биде држен во информативна темница.
Околу случајот со рушењето на дивоградбите. Ако веќе мора да се руши, нека биде тоа на самиот почеток, кога се копаат темелите. Кога веќе е изградена зградата, убеден сум дека постојат други решенија покрај тоа истата да се сруши. На пример, зошто таквите згради не се легализираат за страшно големи износи или пак едноставно не се конфискуваат и искористат за плановите за социјални станови.
Но не, полесно е да се руши и уништува.
петок, 2 февруари 2007
Lost in Transition - part 2
Се појавија летоска.
Бев позитивно изненаден од нивната појава, како и од нивната храброст и досетливост при изнаоѓањето на нивниот пат до заработката, преведена во"парче леб". Се стационираа на улица Македонија, измешани помеѓу огромната маса на минувачи, во гужвата од млади дотерани девојки и момци кои што итаа кон кафиќите со цел да најдат место за седење на оваа fancy улица.
Лето пројде, зима дојде.
Тие се сеуште тука. На истата улица, чекајќи некој да застане и да купи од нив. Измрзнати на студот, тие рипкаат во место со надеж дека ќе се загреат. Им пречи зимата, но тоа е, сега за сега немаат друг извор на егзистенција.
Да скратам. Станува збор за моите омилени продавачи на двд дискови, кои што истите ги продаваат на обични картонски кутии. Тоа се моите наредни херои на транзицијата. Од многу страни (власта како и разните Microsoft, Sony, Columbia pictures, Universal pictures и на нив слични) жигосани како пирати, како уништувачи на домашната економија, како грабачи на малиот и крваво заработен профит на погоре наведените фирми.
Но, да ве прашам. Дали ова ви личи на пират ?
Или ова?
Јас на ниедна слика не видов гаден чичко, со дрвена нога, со кука наместо десната шака и со превез на левото око. Не! Јас видов, само обични луѓе кои што пробуваат да заработат и да преживеат.
А кога сум веќе тука , на темата за пиратеријата, не дека имам нешто против оригиналите, но се додека едно двд оригинал чини 25 евра, ќе ја поддржувам пиратеријата. Наместо, оригиналите да ги лиценцираат и нивните цени да ги локализираат (според локалниот стандард), светската индустрија ги продава насекаде по иста цена.
А дека, цената од 100 денари за едно двд одговара на македонскиот стандард говори и следната ситуација фатена од мојот објектив:
Толку за сега. Поздрав до следното дружење со обичните херои.
Бев позитивно изненаден од нивната појава, како и од нивната храброст и досетливост при изнаоѓањето на нивниот пат до заработката, преведена во"парче леб". Се стационираа на улица Македонија, измешани помеѓу огромната маса на минувачи, во гужвата од млади дотерани девојки и момци кои што итаа кон кафиќите со цел да најдат место за седење на оваа fancy улица.
Лето пројде, зима дојде.
Тие се сеуште тука. На истата улица, чекајќи некој да застане и да купи од нив. Измрзнати на студот, тие рипкаат во место со надеж дека ќе се загреат. Им пречи зимата, но тоа е, сега за сега немаат друг извор на егзистенција.
Да скратам. Станува збор за моите омилени продавачи на двд дискови, кои што истите ги продаваат на обични картонски кутии. Тоа се моите наредни херои на транзицијата. Од многу страни (власта како и разните Microsoft, Sony, Columbia pictures, Universal pictures и на нив слични) жигосани како пирати, како уништувачи на домашната економија, како грабачи на малиот и крваво заработен профит на погоре наведените фирми.
Но, да ве прашам. Дали ова ви личи на пират ?
Или ова?
Јас на ниедна слика не видов гаден чичко, со дрвена нога, со кука наместо десната шака и со превез на левото око. Не! Јас видов, само обични луѓе кои што пробуваат да заработат и да преживеат.
А кога сум веќе тука , на темата за пиратеријата, не дека имам нешто против оригиналите, но се додека едно двд оригинал чини 25 евра, ќе ја поддржувам пиратеријата. Наместо, оригиналите да ги лиценцираат и нивните цени да ги локализираат (според локалниот стандард), светската индустрија ги продава насекаде по иста цена.
А дека, цената од 100 денари за едно двд одговара на македонскиот стандард говори и следната ситуација фатена од мојот објектив:
Толку за сега. Поздрав до следното дружење со обичните херои.
среда, 31 јануари 2007
Lost in Transition
Ова е прв дел од планираниот серијал на постови именуван како "Lost in Transition". Серијалот е замислен да функционира како дел од фото-блог, преку кој ќе пробам да го пренесам моето видување и доживување на македонската транзиција. Процес, кој имено во нашето општество трае предолго, веќе 17 години. Македонскиот граѓанин (со исклучок на еден мал дел "успешни") едноставно се изгуби во транзицијата, носејќи го со себе товарот на истата.
За почеток ќе бидам сконцентриран кон Скопје (без намера да го запоставам останатиот дел од Македонија или пак не дај боже да ви сугерирам дека ова се случува само во Скопје) , се додека не почнам да шетам повеќе по останатиот дел на нашата прекрасна Македонија.
Да не должам понатака, ова го посветувам на сите оние безимени херои на македонската транзиција кои што секојдневно ни прават еден reality check и не потсетуваат на тешката стварност која не опкружува.
Почнувам со еден чичко бездомник, кој што изминатите две години спие пред/под мојата зграда, без разлика на тоа дали е зима или лето. На целата немаштија и сиромаштија, носејќи си го целиот свој имот на напетениот грб, тој сака и успева дел од својот леб да го сподели со гладните гулаби :
За подоцна, откако ќе заврши со хранењето, со мирна душа да легне на ладните скали и да заспие, користејќи ги последните колку-толку топли јануарски сончеви зраци и да се спреми за новата ноќ која што претстои пред него и која носи нови предизвици:
Без ралика на тешката ситуација, ширината на човековата душа не се менува.
За почеток ќе бидам сконцентриран кон Скопје (без намера да го запоставам останатиот дел од Македонија или пак не дај боже да ви сугерирам дека ова се случува само во Скопје) , се додека не почнам да шетам повеќе по останатиот дел на нашата прекрасна Македонија.
Да не должам понатака, ова го посветувам на сите оние безимени херои на македонската транзиција кои што секојдневно ни прават еден reality check и не потсетуваат на тешката стварност која не опкружува.
Почнувам со еден чичко бездомник, кој што изминатите две години спие пред/под мојата зграда, без разлика на тоа дали е зима или лето. На целата немаштија и сиромаштија, носејќи си го целиот свој имот на напетениот грб, тој сака и успева дел од својот леб да го сподели со гладните гулаби :
За подоцна, откако ќе заврши со хранењето, со мирна душа да легне на ладните скали и да заспие, користејќи ги последните колку-толку топли јануарски сончеви зраци и да се спреми за новата ноќ која што претстои пред него и која носи нови предизвици:
Без ралика на тешката ситуација, ширината на човековата душа не се менува.
понеделник, 29 јануари 2007
Претплати се на:
Објави (Atom)
